Bez tlenu człowiek potrafi przeżyć jedynie kilka minut, bez wody kilka dni, bez pożywienia nawet wiele tygodni, a bez pokarmu duchowego nawet wiele lat. Często nie zdajemy sobie sprawy, że uczucie pragnienia i niedosytu, które tak często nam towarzyszy niekoniecznie jest wyrazem wypalenia zawodowego, wygaśnięcia uczuć czy depresji, ale właśnie jest GŁODEM DUCHOWYM. Dlatego słusznie nazwano osoby świadome tego głodu szczęśliwymi lub błogosławionymi. Świadomość potrzeb duchowych wymieniona jest w Biblii jako jedno z ośmiu błogosławieństw (Ewangelia Mateusza 5:3). Znane nam słowa: „Błogosławieni ubodzy w duchu” w tłum. Biblii Tysiąclecia i tłum. W.O. Jakuba Wujka są trudne do zrozumienia. Więcej światła na sens tego wersetu rzuca przekład Nowego Świata:
„Szczęśliwi, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej, gdyż do nich należy królestwo niebios”.
JAK ZASPOKOIĆ GŁÓD DUCHOWY?
Biblia zawiera wiele niezwykle intrygujących wersetów dotyczących „pokarmu duchowego”. Mowa jest m.in. o żywym chlebie i żywej wodzie, często zestawianych bezpośrednio z pokarmem fizycznym.
„Nasi praojcowie jedli mannę na pustkowiu, jak jest napisane: “Dał im do jedzenia chleb z nieba’”. Toteż Jezus im rzekł: „Zaprawdę, zaprawdę wam mówię: Mojżesz nie dał wam chleba z nieba, lecz mój Ojciec daje wam prawdziwy chleb z nieba. Bo chlebem Bożym jest ten, który zstępuje z nieba i daje życie światu”. Rzekli więc do niego: „Panie, zawsze dawaj nam tego chleba”.Jezus rzekł do nich: „Ja jestem chlebem życia. Kto do mnie przychodzi, w ogóle nie zgłodnieje, a kto we mnie wierzy, przenigdy nie odczuje pragnienia. Lecz powiedziałem wam: Przecież mnie ujrzeliście, a mimo to nie wierzycie.” (Ewangelia Jana 6:31- 37)
„Każdy, kto pije tę wodę, znowu będzie odczuwał pragnienie. Kto zaś napije się wody, którą ja mu dam, już nigdy nie będzie odczuwał pragnienia, ale woda, którą ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody tryskającej ku udzielaniu życia wiecznego.” (Ewangelia Jana 4:5-43)
Te ostatnie słowa Jezus skierował do spotkanej przy studni Samarytanki (jest to jedna z najbardziej intrygujących opowieści biblijnych). W odpowiedzi kobieta, która jeszcze nie rozpoznała w nim Mesjasza poprosiła:
„Panie, daj mi tej wody, żebym już nie odczuwała pragnienia ani nie przychodziła tutaj czerpać wody”
Jezus nie miał oczywiście na myśli materialnej „cudownej wody”, ale siebie samego jako niematerialnego źródła Miłości i Prawdy, które dają życie i które pochodzą od Boga. Czy może być dziełem przypadku, że Betlejem znaczy „dom chleba” ?!
Jak można czerpać z tego źródła? Biblia odpowiada wprost:
Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych (Mt 4:4 Przekład Biblia Tysiąclecia)
Nie samym chlebem ma żyć człowiek, lecz każdą wypowiedzią, która przechodzi przez usta Jehowy (Mt 4:4 Przekład Nowego Świata).
Oczywiście doświadczamy odżywienia duchowego również gdy zachwycamy się pięknem natury, gdy doświadczamy Miłości, ale też gdy modlimy się, medytujemy lub czytamy książki o tematyce duchowej. Istnieje wiele książek dotyczących duchowości, które są w pewnym sensie “odżywcze”… co wyraźnie odczuwamy podczas ich lektury.
Stan “odżywienia” po chwili mija, poszukujemy nowej książki lub czytamy tamtą ponownie. Podobnie do każdego innego pokarmu, również ten duchowy należy przyjmować regularnie i zadbać nie tylko o odżywianie, ale również oczyszczanie. I podobnie jak w przypadku wybierania zdrowych, najlepszych produktów żywnościowych również w przypadku odżywiania duchowego należy sprawdzić „jakość” słów, którymi się karmimy. Biblia mówi wprost, że nie wystarczy karmić się „słowem natchnionym”, ale należy rozpoznać rodzaj tego natchnienia. Dlatego niezwykle ważne są słowa apostoła Jana:
„nie każdej natchnionej wypowiedzi wierzcie, lecz sprawdzajcie natchnione wypowiedzi, czy pochodzą od Boga” (1 Jana, 4:1)
Podstawą naszej diety duchowej są więc słowa Biblii, rozważanie spraw duchowych oraz modlitwa!
***
Photo credit: thepeachpeddler via Visual Hunt / CC BY